⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖
علیرغم تصریح قانون امور حسبی بر قابل فرجام بودن رأی صادره در خصوص گواهی حصر وراثت، نظر به تأخر تاریخ تصویب قانون آیین دادرسی نسبت به قانون امور حسبی و احصاء آراء قابل فرجام در آن، رأی دادگاه تجدیدنظر در خصوص گواهی حصر وراثت قابل فرجام نیست
⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖⚖
تاریخ رای نهایی: ۱۳۹۱/۱۱/۲۹
شماره رای نهایی: ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۸۹۰۰۷۴۵
رای دیوان
در خصوص فرجام‌خواهی نسبت به دادنامه فرجام‌خواسته به شماره ۴۰۱۱۳۷-۱۳/۱۰/۹۰ صادره از شعبه چهارم دادگاه تجدیدنظر استان ، نظر به اینکه آرای قابل فرجام دادگاه‌های تجدیدنظر استان در ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی احصاء شده است که رأی فرجام‌خواسته در زمره آرای مذکور قرار ندارد، هرچند ماده ۳۶۹ قانون امور حسبی که دادگاه در دادنامه ۸۹/۷۳۱ به آن اشاره نموده آرای صادره از محاکم را که در اجرای ماده ۳۶۴ قانون امور حسبی صادر شده قابل فرجام اعلام نموده لیکن با توجه به تاریخ تصویب قانون آیین دادرسی که مصوب ۲۱/۱/۷۹ می‌باشد و مؤخر به قانون امور حسبی است و با التفات به ماده ۵۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی که صراحتاً قید شده که از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، قانون آیین دادرسی مدنی و سایر قوانین و مقررات در موارد مغایر ملغی اعلام می‌گردد لذا، رأی معنونه را اصولاً قابل فرجام‌خواهی ندانسته و به این ترتیب فرجام‌خواهی به عمل آمده را مردود اعلام می‌نماید.
رییس شعبه ۵ دیوان عالی کشور – مستشار
معینی – تقویان
