ماده۱ -کلیه اشخاصی که به سن هجده‌سال تمام هجری شمسی نرسیده‌اند از حمایت‌های قانونی مذکور در این قانون، بهره‌مند می‌شوند.
ماده ۲ -هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه جسمانی یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد ممنوع است.
ماده ۳ -هر گونه خرید، فروش، بهره‌کشی و به کارگیری کودکان به منظور ارتکاب اعمال خلاف از قبیل قاچاق، ممنوع و مرتکب، حسب مورد علاوه بر جبران خسارات وارده به شش ماه تا یک سال زندان و یا به جزای نقدی از ده میلیون (۰۰۰/۰۰۰/۱۰) ریال تا بیست میلیون (۰۰۰/۰۰۰/۲۰) ریال محکوم خواهد شد.
ماده ۴ -هر گونه صدمه و اذیت و آزار و شکنجه جسمی و روحی کودکان و نادیده گرفتن عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل آنان ممنوع و مرتکب به سه ماه و یک روز تا شش ماه حبس
و یا تا ده میلیون (۰۰۰/۰۰۰/۱۰) ریال جزای نقدی محکوم می‌گردد.
ماده ۵ -کودک آزاری از جرائم عمومی بوده و احتیاج به شکایت شاکی خصوصی ندارد.
ماده ۶ -کلیه افراد و مؤ‌سسات و مراکزی که به نحوی مسؤ‌ولیت نگاهداری و سرپرستی کودکان را بر عهده دارند، مکلفند به محض مشاهده موارد کودک آزاری مراتب را جهت پیگرد قانونی مرتکب و اتخاذ تصمیمی
مقتضی به مقامات صالح قضائی اعلام نمایند تخلف از این تکلیف موجب حبس تا
شش ماه یا جزای نقدی تا پنج میلیون (۰۰۰/۰۰۰/۵) ریال خواهد بود.
ماده ۷ -اقدامات تربیتی در چارچوب ماده (۵۹) قانون مجازات اسلامی مصوب ۷/۹/۱۳۷۰ و ماده (۱۱۷۹) قانون مدنی مصوب ۱۹/۱/۱۳۱۴از شمول این قانون مستثنی است.
ماده ۸ -اگر جرائم موضوع این قانون مشمول عناوین دیگر قانونی شود یا در قوانین دیگر حد یا مجازات سنگین‌تری برای آنها مقرر شده باشد، حسب مورد، حد شرعی یا مجازات اشد اعمال خواهد شد.
ماده -۹ از تاریخ تصویب این قانون کلیه مقررات مغایر با آن ملغی الاثر می‌گردد.
قانون فوق مشتمل بر نه ماده در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ بیست و پنجم آذر ماه یکهزار و سیصد وهشتاد و یک مجلس شورای اسلامی، تصویب و در تاریخ ۱۱/۱۰/۱۳۸۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
