یک عضو پیوسته انجمن جرم شناسی ایران گفت: طبق ماده ۴۴۹ قانون مجازات اسلامی از بین بردن حس شنوایی مجموع دو گوش دیه کامل و از بین بردن حس شنوایی یک گوش نصف دیه کامل دارد گرچه شنوایی یکی از آن دو قوی تر از دیگری باشد.
بهزاد اکبرآبادی در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه کرمانشاه، در خصوص فصل بیستم باب نهم از کتاب چهارم قانون مجازات اسلامی (دیه حس شنوایی) اظهارکرد: در تایید مضمون این ماده روایت‌هایی نیز وجود دارد از جمله روایتی که در آن یونس، کتاب دیات را به امام عرضه کرد و در این روایت آمده بود” از بین بردن شنوایی هزار دینار دیه دارد”.
وی افزود: فقها نسبت به این حکم اختلاف نظر ندارند و همگی مانند این ماده حکم کرده اند اما در مورد از بین بردن شنوایی یک گوش نص خاصی وجود ندارد بلکه از این جهت حکم به نصف دیه شده است که شنوایی در انسان به دو قسمت تقسیم می شود؛ یک قسمت که از گوش راست صورت می گیرد و قسمت دیگر که از گوش چپ انجام می شود و معمولا تمامی شنوایی به نحو مساوی میان این دو گوش تقسیم می‌شود.
وی ادامه داد: احتمال دیگری که در اینجا ممکن است مطرح شود آن است که تمام شنوایی همیشه به شکل مساوی بر عهده دوگوش نیست بلکه ممکن است یک گوش مثلا ۴۰ درصد و گوش دیگر ۶۰درصد آنرا برعهده داشته باشد و در این صورت دیه هم باید به نسبت این تقسیم بندی صورت گیرد بنابراین دیه هرگوش در صورتی معادل نصف دیه کامل است که نیمی از شنوایی را برعهده داشته باشد.
اکبرآبادی خاطرنشان کرد: برای رفع این شبهه و احتمال، قانونگذار در ذیل ماده تصریح کرده است که حتی اگر شنوایی یک گوش نسبت به گوش دیگر کمتر یا بیشتر باشد باز هم دیه هرکدام به صورت مساوی پرداخت خواهد شد.
این عضو پیوسته انجمن جرم شناسی ایران افزود: برحسب ماده ۴۵۰ قانون مجازات اسلامی هرگاه کسی فاقد حس شنوایی یکی از گوشها باشد کرکردن گوش سالم او نصف دیه دارد و نیز در ماده ۳۷۷ همین قانون آمده است که دیه چشم کسی که دارای یک چشم سالم و بینا باشد و چشم دیگرش نابینای مادرزاد بوده یا در اثربیماری یا علل غیرجنایی از دست رفته باشد دیه کامل است وا گر چشم دیگرش را در اثر قصاص یا جنایتی از دست داده باشد دیه آن نصف دیه است.
وی تصریح کرد: ماده مزبور پرداخت نصف دیه را در صورتی جایز می داند که عضو دیگر در اثر قصاص یا جنایت از بین رفته باشد و گرنه مجنی علیه مستحق دریافت دیه کامل است اما ماده ۴۵۰ چنین تفصیلی نداده بلکه به صورت مطلق حکم به پرداخت نصف دیه کرده است و ظاهرا تفاوتی ندارد که از دست دادن قبلی شنوایی یک گوش ناشی از جنایت یا قصاص باشد یا مادرزادی باشد.
اکبرآبادی اظهارکرد: به نظر می رسد قانونگذار در این دو مورد باید رویه یکسانی را اتخاذ می کرد چون موضوع آنها یکسان است و به همین دلیل برخی از فقها در مورد دیه از بین بردن شنوایی هم مانند دیه از بین رفتن چشم حکم کرده اند که”اگر یکی از گوش ها قبلا به سببی از سوی خدا ازبین رفته باشد گوش دیگر دیه کامل دارد و اگر به سببی از سوی مردم ازبین رفته باشد گوش دیگر نصف دیه دارد.
این وکیل پایه یک دادگستری در پایان عنوان کرد: صدمات وارده به گوش عوارضی همچون کری، سرگیجه، اختلالات تعادلی بدن، عفونت های گوشی، فلج عصب صورتی و… را به همراه دارد و کارشناسان پزشکی قانونی یا پزشکان متخصص برحسب میزان صدمه درصدی را برای نقص عضو تعیین می کنند.
