سایت حقوقی دادآور
داوود هرمیداس باوند متولد ۱۳۱۳ تهران است و هرمیداس که بخش دوم اسم او تلفظ اورمزد نزد یونانیان قدیم بوده، نسبش به آل باوند مى رسد که حدود ۷قرن در شمال ایران – طبرستان – سلطنت مى کرده اند و تا زمان مأمون خلیفه عباسى که مادرش ایرانى بود، این طایفه مسلک زرتشتى داشتند و «باو» نحوه قباد ساسانى، نام یکى از اجداد داوود هرمیداس بوده است. تحصیلات دوره ابتدایى و متوسطه او در دبستان ابوعلى سینا و دبیرستان فیروزبهرام تهران بوده و در سال ۱۳۳۲ مدرک دیپلم ادبى را دریافت مى کند. بعد از چند دهه که به آن ایام اشاره مى کند مى گوید: «دانش آموز متعارفى بودم.» از مدیر دبستان – خلیل رضوى – و معلم ادبیات – آقاى محمدى – که در دانشگاه طب هم تحصیل مى کرده و خانم سلیمى به نیکى یاد مى کند و مى افزاید: «در آن زمان، رفتار معلمان با شاگردان با دیسیپلین بود ولى خانم سلیمى با دانش آموزان رفتارى دموکراتیک داشتند و از این نظر بر ما تأثیر گذاشتند.» در دوره دبیرستان هم معلمان باسواد و توانمند و احیاناً سرشناس داشته؛ «آقاى اکرامى معلم زبان انگلیسى ما و رئیس باشگاه شاهین بود. دکتر پارسا هم به ما درس مى داد که در دانشگاه هم تدریس مى کرد و حکیم الهى معلم تاریخ ما بود که شاید علاقه من به تاریخ تحت تأثیر این معلم شکل گرفته باشد و به تعبیرى او در این خصوص بى تأثیر نبوده.» در سال دوم دبیرستان جزو تیم فوتبال دبیرستان اش مى شود و در مسابقه میان دبیرستان هاى تهران به مقام دوم نائل مى شوند. در این سالهاى پرالتهاب است که گرایش به فعالیتهاى سیاسى در او شکل گرفته و تعمیق پیدا مى کند و البته این گرایش در خانواده او هم ریشه داشته و صرفاً محیط جامعه او را به این سو نکشانده. خانواده اش، خانواده سیاسى بوده و به صورت گریزناپذیرى هم اهل مطالعه و آگاه به مسائل روز بوده اند. پدرش سرتیپ سیف الله باوند و پدربزرگش امیر مؤیدسوادکوهى نماینده دور سوم مجلس شوراى ملى پدربزرگش در دوره صدارت وثوق الدوله با انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ انگلیس و ایران مخالفت مى کند و به خاطر این نوع مخالفت به دستور وثوق به کرمانشاه تبعید شد و با نخست وزیر شدن مشیرالدوله، از تبعید رهایى پیدا مى کند و به دستور همین مشیرالدوله، رئیس کل قشون مازندران مى شود. در زمان جنگ جهانى اول، روسیه تزارى خواهان استرداد سران و بزرگان ترکمنى بوده که علیه روسیه مقابله کرده اند و امیر مؤید تسلیم چنین تقاضایى نمى شود. در آن جنگ، ایران اعلام بى طرفى کرده بود ولى امیر مؤید معتقد بوده که بعد از اشغال ایران توسط روسیه، عمل خلاف حقوق بین المللى صورت گرفته و برخى از فرزندان مملکت راه مبارزه با روسیه تزارى را در پیش گرفته اند و حاضر نمى شود ترکمن ها را تسلیم نیروى تزارى کند. در برهه اى هم رضاخان که درجه سرتیپى داشته مأمور جمع آورى اسلحه در شمال مى شود ولى امیر مؤید به صورت داوطلبانه چنین کارى نمى کند. بعد هم که صلح بین قواى دولت مرکزى و امیرمؤید صورت مى گیرد، دو تن از عموهاى داوود هرمیداس باوند – سهم الممالک و هژبر سلطان – در اقدام غافلگیرانه اى کشته مى شوند و دیگر اعضاى قوم هم تعبید مى شوند و پدر داوود هم تحت نظر قرار مى گیرد و این تحت نظر بودن همواره براى خانواده دردسرساز بوده. چرا که همیشه عده اى مفتش در منزل آنها بوده اند و بر کارهاى پدرش نظارت داشته اند. در سال ۱۳۳۲ در رشته حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران مشغول به تحصیل مى شود و در سال ۱۳۳۶ هم فارغ التحصیل رشته علوم سیاسى و در این سالها با نیروى سوم خلیل ملکى و دوستانش همکارى مى کند. در دوره تحصیل در دانشگاه هم دانشجویى ممتاز بوده و هم به فعالیتهاى سیاسى مى پرداخته و این دوره را بهترین دوران زندگى خود مى داند. از استادانش هم یاد مى کند: «دکتر محمدعلى حکمت تاریخ دیپلماسى به ما درس مى داد و از لحاظ دانش و احاطه به تاریخ ایران کم نظیر بود. دکتر محسن عزیزى، تاریخ عقاید سیاسى و تاریخ جغرافیاى سیاسى به ما درس مى داد. دکتر پورهمایون از لحاظ اقتصاد، بسیار مسلط بود بر موضوع بحث و نحوه تدریس.» در سال ۱۳۳۷ تصمیم مى گیرد براى ادامه تحصیل به انگلیس یا ایالات متحده برود که در نهایت در رشته روابط بین الملل دانشگاه آمریکن یونیورسیتى واشنگتن دى سى تحصیلات دکترایش را شروع مى کند؛ رشته درسى جدیدى که در اروپا رایج نشده بود. پروفسور شارپ استاد لهستانى الاصل او در مقطع دکترا مسائل اروپاى شرقى را درس مى داد، خانم پروفسور برادشاو، تئورى هاى روابط بین الملل را ارائه مى داده و پروفسور گوسترى هم تاریخ عقاید شرق را. وى مى گوید: بعضى از استادان صرفاً تدریس مى کردند و برخى در سطحى فراتر بودند و جهان بینى خاصى داشتند. وی سپس مدتی را به تدریس در دانشگاه روب آیلند به تدریس حقوق دریاها به دانشجویان این دانشگاه مشغول بود. پس از آن در سال ۱۹۶۶ به دعوت دولت وقت، به ایران بازگشت و به خدمت وزارت امور خارجه در آمد بعد از بازگشت اش به ایران به دستگاه دیپلماسى کشور مى پیوندد. با مطرح شدن بحث جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسى مأموریت یک ساله اى به او داده مى شود تا اسناد مرتبط با این جزایر ایرانى را در «اداره هند» و «دایره اسناد» وزارت خارجه انگلیس بررسى و اسناد مورد نیاز را جمع آورى کند. مدتی کوتاه پس از آن در سال ۱۹۶۸ به نمایندگی از ایران به نمایندگی در کمیسیون سیاسی – امنیتی مجمع عمومی سازمان ملل در آمد و از آن تاریخ تا سال ۱۹۷۳ در کمیسیون استفاده صلح جویانه از فضای ماوراء جو، کمیسیون تعریف تجاوز و اجلاس فوق‌العاده خلع سلاح، حضور یافت. پس از پایان مأموریت در سازمان ملل متحد در مشاغل ذکر شده، باوند بار دیگر در سال ۱۹۷۵ به خدمت سازمان ملل متحد در آمد و از آن تاریخ تا ۱۹۷۹ و پس از انقلاب سال ۱۳۷۵ در ایران ، به عنوان رئیس کمیسیون حقوقی مجمع عمومی و همچنین رئیس کنوانسیون بین‌المللی ناظر بر مبارزه با گروگان‌گیری مشغول به خدمت بود. همچنین پیشنهاد کنوانسیون سوم حقوق دریاها با موضوع «دریاهای بسته و نیمه بسته» که از سوی داوود هرمیداس باوند در سال ۱۹۷۶ مطرح شد به تصویب این کنفوانسیون رسید. یک سال هم ، ریاست کمیته حقوقى مجمع عمومى سازمان ملل متحد را عهده دار مى شود و سه سال بعد از انقلاب بازنشسته مى شود. و بدین ترتیب با بازنشسته شدن، تدریس در درسهاى روابط بین الملل، مسائل اقتصادى و سیاسى خاورمیانه، مسائل نفت را در دانشگاه تهران و امام صادق(ع) و دروس حقوق بین الملل و حقوق دریاها را در دانشگاه علامه طباطبایى و دانشگاه آزاد شروع مى کند. ترجیح مى داده به صورت «کتابى» تدریس نکند؛ اگرچه منابع درسى را مشخص مى کرده و روابطش را با دانشجویان شدیداً حسنه مى داند و اعتقاد هم دارد در جهت ارتقاى ایران گام برداشته و برمى دارد و اگر فرصتى و شرایطى پیش بیاید در این زمینه کوتاهى نخواهد کرد.
تحصیلات
سطح تحصیلات: دکتری
رشته تحصیلی: حقوق و روابط بین الملل
محل تحصیل: دانشگاه واشنگتن دی سی
حرفه شغل: بازنشسته وزارت امور خارجه و استاد دانشگاه
مهارت ها: استاد سه سال بعد از انقلاب بازنشسته مى شود. و بدین ترتیب با بازنشسته شدن، تدریس در درسهاى روابط بین الملل، مسائل اقتصادى و سیاسى خاورمیانه، مسائل نفت را در دانشگاه تهران و امام صادق(ع) و دروس حقوق بین الملل و حقوق دریاها را در دانشگاه علامه طباطبایى و دانشگاه آزاد شروع مى کند.
ورزشهای مورد علاقه: در سال دوم دبیرستان جزو تیم فوتبال دبیرستان اش مى شود و در مسابقه میان دبیرستان هاى تهران به مقام دوم نائل مى شوند.
به نقل از وبلاگ : نظرات و سخنان استاد دکتر داوود هرمیداس باوند
