حق بر فراموش شدن
سایت حقوقی دادآور
احسان حسین زاده/ وکیل دادگستری
امروزه کافی است سوالی به ذهنمان برسد و خواهید دید پیش از مراجعه به کتاب، فرهنگ لغات، اساتید دانشگاه یا حتی کتب مرجع، محل رجوعمان چیزی نخواهد بود جز یک وبسایت جستو جوگر بنام گوگل. از مطالب سرگرم کننده گرفته تا موضوعات جدی علمی یا حتی پیدا کردن بیوگرافی و تفحص در زندگی و اعتقادات شخصی افراد و از آن بالاتر گزینش برای احراز صلاحیت یک شخص برای تصدی یک شغل دولتی یا خصوصی، همه و همه این روزها از مجرای وبسایت های جست و جوگر که عام الشمول ترین آنها گوگل است، صورت می گیرد. حال با چنین قدرت اثرگذاری که گوگل میتواند برسرنوشت شغلی تا اعتبار اجتماعی افرادداشته باشد می توان حق تغییر یا حذف لینک هایی در قالب عکس یا نوشته که درباره آنها به انتشار درمی آید را برای آنها متصور بود.در سیزدهم می سال ۲۰۱۴ حق ویرایش این گونه اطلاعات یا عبارت اصطلاحی آن یعنی “حق بر فراموش شدن” در نظام حقوقی اتحادیه اروپا شناسایی شد. شناسایی این حق نه توسط مجلس اروپایی که ابتدا توسط دادگاه اسپانیا انجام گرفت. یک شهروند اروپایی بنام گونزالس که ۱۶ سال پیش ورشکسته شده بود و بریده روزنامه ای که ورشکستگی این شخص و به مزایده گذاشتن منزل شخصی او راآگهی کرده بود در گوگل ثبت شده بود و تمام فعالیت های اقتصادی و اجتماعی او بهدلیل این آگهی بهمدت ۱۶ سال مورد برداشت منفی قرار می گرفت لذا این شخص تصمیم به شکایت علیه شرکت گوگل در دادگاه اسپانیا گرفت و اتفاقا رای هم به نفع او صادر شد. شرکت گوگل به دادگاه عالی اسپانیا عارض شد و دادگاه عالی اسپانیا بهدلیل حساسیت موضوع خواستار مداخله دادگاه اروپایی شد و این دادگاه پس از بررسی حق بر فراموش شدن را برای شهروندان اروپا شناسایی کرد و سرانجام شرکت گوگل را مجبور به حذف آن لینک از موتور جست وجوی خود کرد.دادگاه موتورهای جست و جو را مشمول دستورالعمل حمایت از داده های مصوب ۱۹۹۵ قرار داد و از این طریق استدلال خود را قانونی کرد.مطابق این دستورالعمل اطلاعاتی که نادرست، ناکافی، نامربوط و افراط گرایانه باشند تحت حمایت قرار نمی گیرند و ماده ۱۲ این دستورالعمل به اشخاص این حق را می دهد که درخواست حذف چنین اطلاعاتی را برای یکبار مطرح کنند. البته لازم بهذکر است دادگاه اروپایی متذکر شده است که این حق یک حق مطلق نیست و باید بهصورت موردی بررسی شود. چراکه در صورتی که این حق مطلق در نظر گرفته شود مانعی در راه آزادی بیان خواهد بود و هرکسی خواهد توانست از این طریق عموم مردم را از دانستن اطلاعاتی در مورد خود یا شرکت یا حزب و گروهش محروم کند لذا حق بر فراموش شدن بهصورت موردی بررسی خواهد شد و به شخصی اعطا می شودکه زندگیا ش از اطلاعات موجود در گوگل بهشدت متاثر شود و تاثیر منفی بر زندگی اجتماعی و اقتصادی آن شخص محرز شود. همچنین این قانون بار اثباتی عدم حذف اطلاعات را بر عهده شرکت میزبان اطلاعات نهاده است که میتوان گفت تفسیری است که بیشتر به نفع حریم خصوصی افراد است . در نهایت آنچه قابل احترام مینماید ارزشی است که دادگاه اروپایی با تصویب این قانون به حریم خصوصی افراد گذاشته و از آن مهم تر ایجاد توازنی است که موجبات آن رادر ایجاد تعادل بین دو حق حفظ حریم خصوصی شهروندان و عدم تحدید آزادی بیان فراهم آورده است.
به نقل از سایت روزنامه قانون