داوود هرميداس باوند

سایت حقوقی دادآور

داوود هرميداس باوند متولد ۱۳۱۳ تهران است و هرميداس كه بخش دوم اسم او تلفظ اورمزد نزد يونانيان قديم بوده، نسبش به آل باوند مى رسد كه حدود ۷قرن در شمال ايران - طبرستان - سلطنت مى كرده اند و تا زمان مأمون خليفه عباسى كه مادرش ايرانى بود، اين طايفه مسلك زرتشتى داشتند و «باو» نحوه قباد ساسانى، نام يكى از اجداد داوود هرميداس بوده است. تحصيلات دوره ابتدايى و متوسطه او در دبستان ابوعلى سينا و دبيرستان فيروزبهرام تهران بوده و در سال ۱۳۳۲ مدرك ديپلم ادبى را دريافت مى كند. بعد از چند دهه كه به آن ايام اشاره مى كند مى گويد: «دانش آموز متعارفى بودم.» از مدير دبستان - خليل رضوى - و معلم ادبيات - آقاى محمدى - كه در دانشگاه طب هم تحصيل مى كرده و خانم سليمى به نيكى ياد مى كند و مى افزايد: «در آن زمان، رفتار معلمان با شاگردان با ديسيپلين بود ولى خانم سليمى با دانش آموزان رفتارى دموكراتيك داشتند و از اين نظر بر ما تأثير گذاشتند.» در دوره دبيرستان هم معلمان باسواد و توانمند و احياناً سرشناس داشته؛ «آقاى اكرامى معلم زبان انگليسى ما و رئيس باشگاه شاهين بود. دكتر پارسا هم به ما درس مى داد كه در دانشگاه هم تدريس مى كرد و حكيم الهى معلم تاريخ ما بود كه شايد علاقه من به تاريخ تحت تأثير اين معلم شكل گرفته باشد و به تعبيرى او در اين خصوص بى تأثير نبوده.» در سال دوم دبيرستان جزو تيم فوتبال دبيرستان اش مى شود و در مسابقه ميان دبيرستان هاى تهران به مقام دوم نائل مى شوند. در اين سالهاى پرالتهاب است كه گرايش به فعاليتهاى سياسى در او شكل گرفته و تعميق پيدا مى كند و البته اين گرايش در خانواده او هم ريشه داشته و صرفاً محيط جامعه او را به اين سو نكشانده. خانواده اش، خانواده سياسى بوده و به صورت گريزناپذيرى هم اهل مطالعه و آگاه به مسائل روز بوده اند. پدرش سرتيپ سيف الله باوند و پدربزرگش امير مؤيدسوادكوهى نماينده دور سوم مجلس شوراى ملى پدربزرگش در دوره صدارت وثوق الدوله با انعقاد قرارداد ۱۹۱۹ انگليس و ايران مخالفت مى كند و به خاطر اين نوع مخالفت به دستور وثوق به كرمانشاه تبعيد شد و با نخست وزير شدن مشيرالدوله، از تبعيد رهايى پيدا مى كند و به دستور همين مشيرالدوله، رئيس كل قشون مازندران مى شود. در زمان جنگ جهانى اول، روسيه تزارى خواهان استرداد سران و بزرگان تركمنى بوده كه عليه روسيه مقابله كرده اند و امير مؤيد تسليم چنين تقاضايى نمى شود. در آن جنگ، ايران اعلام بى طرفى كرده بود ولى امير مؤيد معتقد بوده كه بعد از اشغال ايران توسط روسيه، عمل خلاف حقوق بين المللى صورت گرفته و برخى از فرزندان مملكت راه مبارزه با روسيه تزارى را در پيش گرفته اند و حاضر نمى شود تركمن ها را تسليم نيروى تزارى كند. در برهه اى هم رضاخان كه درجه سرتيپى داشته مأمور جمع آورى اسلحه در شمال مى شود ولى امير مؤيد به صورت داوطلبانه چنين كارى نمى كند. بعد هم كه صلح بين قواى دولت مركزى و اميرمؤيد صورت مى گيرد، دو تن از عموهاى داوود هرميداس باوند - سهم الممالك و هژبر سلطان - در اقدام غافلگيرانه اى كشته مى شوند و ديگر اعضاى قوم هم تعبيد مى شوند و پدر داوود هم تحت نظر قرار مى گيرد و اين تحت نظر بودن همواره براى خانواده دردسرساز بوده. چرا كه هميشه عده اى مفتش در منزل آنها بوده اند و بر كارهاى پدرش نظارت داشته اند. در سال ۱۳۳۲ در رشته حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران مشغول به تحصيل مى شود و در سال ۱۳۳۶ هم فارغ التحصيل رشته علوم سياسى و در اين سالها با نيروى سوم خليل ملكى و دوستانش همكارى مى كند. در دوره تحصيل در دانشگاه هم دانشجويى ممتاز بوده و هم به فعاليتهاى سياسى مى پرداخته و اين دوره را بهترين دوران زندگى خود مى داند. از استادانش هم ياد مى كند: «دكتر محمدعلى حكمت تاريخ ديپلماسى به ما درس مى داد و از لحاظ دانش و احاطه به تاريخ ايران كم نظير بود. دكتر محسن عزيزى، تاريخ عقايد سياسى و تاريخ جغرافياى سياسى به ما درس مى داد. دكتر پورهمايون از لحاظ اقتصاد، بسيار مسلط بود بر موضوع بحث و نحوه تدريس.» در سال ۱۳۳۷ تصميم مى گيرد براى ادامه تحصيل به انگليس يا ايالات متحده برود كه در نهايت در رشته روابط بين الملل دانشگاه آمريكن يونيورسيتى واشنگتن دى سى تحصيلات دكترايش را شروع مى كند؛ رشته درسى جديدى كه در اروپا رايج نشده بود. پروفسور شارپ استاد لهستانى الاصل او در مقطع دكترا مسائل اروپاى شرقى را درس مى داد، خانم پروفسور برادشاو، تئورى هاى روابط بين الملل را ارائه مى داده و پروفسور گوسترى هم تاريخ عقايد شرق را. وى مى گويد: بعضى از استادان صرفاً تدريس مى كردند و برخى در سطحى فراتر بودند و جهان بينى خاصى داشتند. وی سپس مدتی را به تدریس در دانشگاه روب آیلند به تدریس حقوق دریاها به دانشجویان این دانشگاه مشغول بود. پس از آن در سال 1966 به دعوت دولت وقت، به ایران بازگشت و به خدمت وزارت امور خارجه در آمد بعد از بازگشت اش به ايران به دستگاه ديپلماسى كشور مى پيوندد. با مطرح شدن بحث جزاير سه گانه تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسى مأموريت يك ساله اى به او داده مى شود تا اسناد مرتبط با اين جزاير ايرانى را در «اداره هند» و «دايره اسناد» وزارت خارجه انگليس بررسى و اسناد مورد نياز را جمع آورى كند. مدتی کوتاه پس از آن در سال 1968 به نمایندگی از ایران به نمایندگی در کمیسیون سیاسی – امنیتی مجمع عمومی سازمان ملل در آمد و از آن تاریخ تا سال 1973 در کمیسیون استفاده صلح جویانه از فضای ماوراء جو، کمیسیون تعریف تجاوز و اجلاس فوق‌العاده خلع سلاح، حضور یافت. پس از پایان مأموریت در سازمان ملل متحد در مشاغل ذکر شده، باوند بار دیگر در سال 1975 به خدمت سازمان ملل متحد در آمد و از آن تاریخ تا 1979 و پس از انقلاب سال 1375 در ایران ، به عنوان رئیس کمیسیون حقوقی مجمع عمومی و همچنین رئیس کنوانسیون بین‌المللی ناظر بر مبارزه با گروگان‌گیری مشغول به خدمت بود. همچنین پیشنهاد کنوانسیون سوم حقوق دریاها با موضوع «دریاهای بسته و نیمه بسته» که از سوی داوود هرمیداس باوند در سال 1976 مطرح شد به تصویب این کنفوانسیون رسید. يك سال هم ، رياست كميته حقوقى مجمع عمومى سازمان ملل متحد را عهده دار مى شود و سه سال بعد از انقلاب بازنشسته مى شود. و بدين ترتيب با بازنشسته شدن، تدريس در درسهاى روابط بين الملل، مسائل اقتصادى و سياسى خاورميانه، مسائل نفت را در دانشگاه تهران و امام صادق(ع) و دروس حقوق بين الملل و حقوق درياها را در دانشگاه علامه طباطبايى و دانشگاه آزاد شروع مى كند. ترجيح مى داده به صورت «كتابى» تدريس نكند؛ اگرچه منابع درسى را مشخص مى كرده و روابطش را با دانشجويان شديداً حسنه مى داند و اعتقاد هم دارد در جهت ارتقاى ايران گام برداشته و برمى دارد و اگر فرصتى و شرايطى پيش بيايد در اين زمينه كوتاهى نخواهد كرد.

تحصیلات

سطح تحصیلات: دکتری

 رشته تحصیلی: حقوق و روابط بین الملل

 محل تحصیل: دانشگاه واشنگتن دی سی

 حرفه شغل: بازنشسته وزارت امور خارجه و استاد دانشگاه

مهارت ها: استاد سه سال بعد از انقلاب بازنشسته مى شود. و بدين ترتيب با بازنشسته شدن، تدريس در درسهاى روابط بين الملل، مسائل اقتصادى و سياسى خاورميانه، مسائل نفت را در دانشگاه تهران و امام صادق(ع) و دروس حقوق بين الملل و حقوق درياها را در دانشگاه علامه طباطبايى و دانشگاه آزاد شروع مى كند.

ورزشهای مورد علاقه: در سال دوم دبيرستان جزو تيم فوتبال دبيرستان اش مى شود و در مسابقه ميان دبيرستان هاى تهران به مقام دوم نائل مى شوند.

به نقل از وبلاگ : نظرات و سخنان استاد دکتر داوود هرمیداس باوند