رای دیوان عدالت درباره هیات‌های حل اختلاف موضوع قانون مالیات‌های مستقیم

با رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری، صرفا عدم اطلاع از مفاد رای هیات بدوی مالیاتی، از مصادیق طرح پرونده در هیات های حل اختلاف موضوع تبصره ۱ ماده ۲۱۶ قانون مالیات های مستقیم می باشد.

به گزارش ایسنا به نقل از  روابط عمومی دیوان عدالت اداری، به دنبال شکایت از سازمان امور مالیاتی و مرکز دادرسی مالیاتی و درخواست ابطال از زمان صدور پارگراف سوم بخشنامه ۲۱۴/۶۲۶۲۰/د مورخ ۱۴۰۱/۰۹/۲۹ رئیس مرکز دادرسی مالیاتی سازمان امور مالیاتی کشور مبنی بر قطعیت مالیات مبنی بر اینکه عدم اطلاع از مفاد رای هیات بدوی که به شیوه غیر حضوری ابلاغ شده است از مصادیق قابل طرح در هیات های حل اختلاف موضوع تبصره (۱) ماده (۲۱۶) قانون مالیات های مستقیم نبوده و مجوزی برای ابطال اوراق قطعی و اجرایی و ورود ماهوی هیات های مذکور به پرونده در مقام هیات تجدید نظر نمی باشد. هیات عمومی دیوان عدالت اداری پس از بحث و بررسی اقدام به ابطال این بخش از آیین نامه کرد.

در رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری آمده است، براساس پاراگراف سوم بخشنامه شماره ۲۱۴/۶۲۶۲۰/د مورخ ۱۴۰۱/۰۹/۲۹ رئیس مرکز دادرسی مالیاتی مقرر شده است : «...قطعیت مالیات با ادعای مؤدی مبنی بر عدم اطلاع از مفاد رای هیات بدوی که به شیوه غیرحضوری ابلاغ شده است، از مصادیق قابل طرح در هیات های حل اختلاف موضوع تبصره (۱) ماده (۲۱۶) قانون مالیات های مستقیم نبوده و مجوزی برای ابطال اوراق قطعی و اجرایی و ورود ماهوی هیات های مذکور به پرونده در مقام هیات تجدیدنظر نمی‌باشد» و این حکم  برخلاف منطوق و استنتاج از حکم مندرج در ماده ۲۱۶ و تبصره ۱ آن از قانون مالیات های مستقیم است و به لحاظ اینکه در تبصره ۱ ماده مزبور تفاوتی در ابلاغ به شیوه الکترونیکی و غیر آن وجود ندارد و مجوز قانونگذار برای استفاده از ظرفیت هیات های حل اختلاف مالیاتی از تبصره ۱ ماده ۲۱۶ قانون مالیات های مستقیم ناظر به موردی است که وصول مالیات قبل از قطعیت به موقع اجرا گذاشته شود که در این فرآیند عدم اطلاع از مفاد رای بدوی و یا اصولا عدم ابلاغ صرف نظر از شیوه و نحوه ابلاغ آن برای استحقاق مؤدی از این امتیاز قانونی کفایت می‌نماید، بنابراین به جهت تضییع حقوق مؤدیان و حذف یک مرحله از دادرسی برای آنان و با ذکر اینکه کلمه کتبی که در ماده ۲۴۷ قانون مالیات های مستقیم از آن استفاده شده در فرضی به تصویب رسیده که امکان ابلاغ الکترونیک منتفی بوده است، در نتیجه پاراگراف سوم بخشنامه شماره ۲۱۴/۶۲۶۲۰/د مورخ ۱۴۰۱/۰۹/۲۹ رئیس مرکز دادرسی مالیاتی خلاف قانون و خارج از حدود اختیار است و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و مواد ۱۳ و ۸۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ از تاریخ تصویب ابطال می‌شود. این رای براساس ماده ۹۳ قانون دیوان عدالت اداری (اصلاحی مصوب ۱۴۰۲/۰۲/۱۰) در رسیدگی و تصمیم‌گیری مراجع قضایی و اداری معتبر و ملاک عمل است.